Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej – co warto o nim wiedzieć?
Udostępnij post
Aktywny wirus HSV objawia się nie tylko popularną opryszczką wargową. Zakażenie pierwotne może przyjąć postać opryszczkowego zapalenia jamy ustnej (z pęcherzykami wewnątrz ust, które po pęknięciu zmieniają się w bolesne owrzodzenia lub nadżerki). Takie objawy najczęściej pojawiają się u dzieci. Sprawdź, skąd bierze się ta dolegliwość, jak się objawia i w jaki sposób ją leczyć!
Zakażenie wirusem opryszczki (Herpes simplex virus: HSV-1 lub HSV-2) może przebiegać bezobjawowo. Zakłada się, że aż 90% osób dorosłych to nosiciele wersji wirusa typu 1.
U niektórych osób infekcja pierwotna (czyli pierwszy kontakt organizmu z wirusem) przyjmuje jednak postać ostrego zapalenia jamy ustnej. Zwykle ma to miejsce u niemowląt i małych dzieci oraz osób o osłabionej odporności (np. inną chorobą, operacją czy lekami). Do najczęstszych objawów należą:
Zakażenie nawrotowe zwykle występuje jako opryszczka wargowa u osób, które są nosicielami wirusa Herpes simplex. Najczęściej opryszczka pojawia się w sytuacji obniżonej odporności, np. w trakcie przeziębienia, miesiączki czy po operacji.
Skąd bierze się opryszczkowe zapalenie jamy ustnej? Wirus przenosi się z człowieka na człowieka poprzez wydzieliny (najczęściej ślinę). W przypadku noworodków możliwe jest też zakażenie okołoporodowe. Przeniesieniu wirusa sprzyjają przede wszystkim:
Aby doszło do zakażenia, nosiciel wirusa wcale nie musi być aktualnie chory (np. na opryszczkę) – czasami HSV przenosi się od osób bez objawów.
Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł najczęściej dotyczy dzieci w wieku pół roku–5 lat. Maluchy mają jeszcze niewykształcony układ odpornościowy, dlatego są bardziej narażone m.in. na działanie wirusów.
U większości dzieci za dolegliwości odpowiada HSV-1, najczęściej przenoszony przez rodziców (niekoniecznie z aktywną opryszczką). Przebieg choroby jest zwykle cięższy niż u dorosłych, z większą liczbą zmian pęcherzykowych wewnątrz jamy ustnej, wysoką gorączką oraz innymi objawami ogólnymi.
Pierwotne zakażenie wirusem HSV może także objawiać się u dorosłych, jednak występuje dużo rzadziej i najczęściej ma lżejszy przebieg. Zwykle obecność Herpes simplex virus zauważają dopiero wtedy, gdy pojawi się opryszczka wargowa.
Dodatkowo częściej niż opryszczkowe zapalenie jamy ustnej u dorosłych występuje ostre zapalenie gardła i migdałków podniebiennych. W takiej sytuacji wykwity pojawiają się nie na błonie śluzowej jamy ustnej (np. dziąsłach), a na tylnej ścianie gardła oraz migdałkach.
W przypadku wystąpienia objawów opryszczkowego zapalenia jamy ustnej najlepiej od razu skonsultować się z lekarzem. Nie tylko zdiagnozuje problem (różnicuje chorobę m.in. z pleśniawkami czy aftami), ale również zaleci odpowiednie leczenie. Może obejmować np. leki przeciwwirusowe (takie jak Acyklowir) czy przeciwbólowe.
Po infekcji wirus pozostaje w uśpieniu i okresowo może ujawnić się jako opryszczka (średnio 2 razy na rok). Jeśli pęcherzyki pojawiają się częściej, warto przebadać się pod kątem innych chorób, które mogą odpowiadać za problemy z odpornością.
Istotna jest również profilaktyka. Wirus przenosi się przez kontakt z osobą zakażoną oraz jej przedmiotami osobistymi – pamiętaj więc, żeby nie oblizywać np. smoczka czy sztućców dziecka i nie całować malucha w usta. Dodatkowo zadbaj o to, by każdy domownik miał osobiste przedmioty higieniczne. Dla zdrowia i bezpieczeństwa także dziecko powinno mieć swoją własną szczoteczkę do zębów, np. Oclean Kids z wymiennymi końcówkami.
Objawy infekcji zwykle przechodzą po 5–7 dniach, jednak czasami mogą utrzymywać się dłużej. Pęcherzyki, m.in. na błonie śluzowej policzków, łukach podniebiennych czy dziąsłach, goją się ok. 14 dni. W przypadku dzieci przebieg najczęściej jest ostrzejszy.
Leczenie opryszczki obejmuje stosowanie leków zaleconych przez lekarza. Żeby uniknąć powikłań pierwotnego zakażenia wirusem HSV typu 1 lub 2, skonsultuj się ze specjalistą i zastosuj do jego wskazówek.
W przypadku zarażenia wirusem opryszczki zwykłej najczęściej stosuje się leki przeciwwirusowe, czasami też przeciwbólowe. Dodatkowo można łagodzić objawy stosowaniem preparatów miejscowych.
Po kontakcie z wirusem choroba najczęściej rozwija się w 3–6 dni, jednak wylęganie może trwać także kilka dni dłużej.
Źródła: